Metody zapobiegania nadmiernemu przegrzewaniu się przestrzeni pod świetlikami

Świetliki dachowe zapewniają dopływ znacznej ilości naturalnego światła do wnętrz budynków, a przy tym są ciekawym detalem architektonicznym zarówno we wnętrzach, jak i na zewnętrz obiektów. Wypełnienia tego typu są obecnie instalowane w budynkach o różnej funkcji i przeznaczeniu.

Ze względu na swoją transparentność, świetliki mogą kojarzyć się z ryzykiem nadmiernego nagrzewania pomieszczeń. Tymczasem, ich budowa znacznie ogranicza przenikanie promieniowania UV.

Świetliki dachowe, a przegrzewanie przestrzeni

Wiadome jest, że instalacja świetlików wpływa na doświetlenie wnętrza budynku, a dzięki temu poprawia komfort użytkowania pomieszczeń. Fakt, iż świetliki dachowe są transparentne dla światła powoduje jednak, że niektórzy zastanawiają się czy kwestia ta nie wpływa na nadmierne nagrzewanie się przestrzeni. Dla wszystkich zainteresowanych tą tematyką przygotowaliśmy krótki poradnik.

Zdolność poliwęglanowych świetlików do przepuszczania promieniowania słonecznego ma swoje wady i zalety. Z jednej strony, jest to korzystne zjawisko, ponieważ podnosi komfort użytkowania budynków w czasie, gdy temperatura zewnętrzna jest niska, z drugiej – w przypadku upałów może prowadzić do nadmiernego przegrzewania wnętrza obiektu i skutkować zwiększonymi nakładami na chłodzenie i klimatyzację.

Możliwość dostarczania światła słonecznego i doświetlania pomieszczeń nie jest równoznaczna z przepuszczaniem nadmiernej ilości promieniowania UV i powodowaniem przegrzewania przestrzeni pod świetlikiem. Producenci tego rodzaju wyposażenia, podobnie jak wytwórcy stolarki i ślusarki okiennej stosują odpowiednie rozwiązania, które zapewniają komfort użytkowania wnętrza, bez względu na panujące na zewnątrz warunki atmosferyczne.

Współczynnik promieniowania słonecznego – przepisy

Kwestia nagrzewania się przestrzeni pod świetlikiem jest ściśle zależna od współczynnika przepuszczalności promieniowania (g). Parametr ten obrazuje bowiem, jaka część energii słonecznej, która pada na przezroczystą przegrodę może zostać przepuszczona do wnętrza budynku. Fachowo mówiąc jest to proporcja całkowitej przepuszczalności energii poliwęglanowej tafli do padającej na nią energii słonecznej. Współczynnik przepuszczalności promieniowania jest wyrażany w procentach.

Wzór do określania wartości współczynnika g dla różnych typów przezroczystych przegród jest określony w Warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki ich usytuowanie. W rozporządzeniu tym są zwarte także uśrednione, przybliżone wartości współczynnika całkowitej przepuszczalności energii g_n odnoszące się do różnych typów naświetli. W przypadku świetlików z poliwęglanem komorowym, przyjmuje się wartości podawane w Deklaracjach Właściwości Użytkowych (DoP).

Wartość współczynnika g przekłada się bezpośrednio na komfort cieplny panujący w przestrzeni za lub pod przeźroczem. Rosnąca wielkość procentowa wskaźnika oznacza, że więcej energii słonecznej ma możliwość przeniknięcia, co w naturalny sposób spowoduje zwiększenie zysków cieplnych w budynku.

Jak już wspomniano, w ciepłym klimacie wysoka wartość współczynnika g może prowadzić do przegrzewania się wnętrz, natomiast w chłodnych warunkach może przyczynić się do osiągnięcia zjawiska pasywnego ogrzewania. Współczynnik g może być modyfikowany. W tym celu wykorzystuje się różne technologie. W przypadku poliwęglanu komorowego do podstawowych rozwiązań należy stosowanie mniej przeziernych odmian – poliwęglanu opalowego i dymionego oraz aplikacja specjalnych powłok refleksyjnych. Warto pamiętać, że samo zastosowanie wariantu komorowego zamiast litego, korzystnie wpływa na zmniejszenie wartości wskaźnika.

Jak dobiera się wartość współczynnika promieniowania słonecznego?

Zgodnie z zapisami Rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (WT), współczynnik przepuszczalności energii całkowitej promieniowania słonecznego okien oraz przegród szklanych i przezroczystych g powinien być obliczany według wzoru:

g = f_C · g_n

w którym:

g_n – współczynnik całkowitej przepuszczalności energii promieniowania słonecznego dla danego typu przezroczystej przegrody,

f_C – współczynnik redukcji promieniowania, ze względu na zastosowane rozwiązania przeciwsłoneczne, który w okresie letnim nie może być większy niż 0,35.

Powyższy wzór obowiązuje dla wszystkich rodzajów budynków. Zgodnie z zaleceniami, wartości współczynnika całkowitej przepuszczalności energii promieniowania słonecznego dla poliwęglanu komorowego g_n powinna być przyjmowana na podstawie deklaracji właściwości użytkowych elementu przeziernego. W przypadku poliwęglanu komorowego przezroczystego wskaźnik wynosi zazwyczaj 0,65-0,70, opalowego – 0,50-0,55, dymionego – 0,40-0,45, a z powłoką refleksyjną – 0,35-0,45.

Otrzymanie wyniku współczynnika g na poziomie 0,6 oznacza, że przezroczysta przegroda przepuszcza 60% energii słonecznej do wnętrza budynku. Malejąca wartość wskaźnika w naturalny sposób pomaga ograniczyć nadmierne zyski ciepła.

Świetliki z poliwęglanu komorowego a inne rozwiązania

W porównaniu do poliwęglanu komorowego inne materiały wykorzystywane w konstrukcjach świetlików dachowych ujawniają istotne ograniczenia. Szkło jest kruche, łatwo się nagrzewa i w razie uszkodzenia rozpada na ostre fragmenty. Kopułki akrylowe (PMMA, plexi) cechują się niską odpornością mechaniczną, szybko tracą właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych, a w pożarze wytwarzają płonące krople. Poliwęglan lity natomiast jest ciężki, kosztowny i podatny na zarysowania.

Na tle tych rozwiązań poliwęglan komorowy wyróżnia się szeregiem zalet. Jego wielokomorowa struktura tworzy naturalne poduszki powietrzne, które ograniczają straty energii w chłodne dni i zmniejszają nagrzewanie pomieszczeń latem. Materiał częściowo zatrzymuje promieniowanie podczerwone, dzięki czemu pozwala na utrzymanie stabilnych warunków termicznych we wnętrzach. Dodatkowa zewnętrzna powłoka ochronna płyt niemal w całości pochłania promieniowanie UV. Dzięki niej płyty zachowują swoje właściwości przez wiele lat.

Poliwęglan, w przeciwieństwie do szkła, jest lekki, odporny na uderzenia i elastyczny, przez co umożliwia projektowanie nowoczesnych i złożonych form architektonicznych. Co istotne, w razie uderzenia nie rozpada się na ostre kawałki, a podczas pożaru topi się i samoistnie gaśnie po odcięciu źródła ognia, nie tworząc płonących cząstek. To między innymi ta cecha czyni go bezpieczniejszym niż plexi i szkło.

Zaletą poliwęglanu komorowego jest także jego trwałość – w odróżnieniu od wielu tworzyw sztucznych zachowuje odporność na warunki atmosferyczne i promieniowanie słoneczne, a tym samym zapewnia długą żywotność konstrukcji. Właśnie dlatego świetliki dachowe z tego materiału są nie tylko nowoczesne i estetyczne, ale również energooszczędne i praktyczne.

Szukając sprawdzonego i pewnego producenta świetlików, najlepiej oddać się w ręce specjalistów Storlum. Nasi doradcy posiadają unikalną wiedzę na temat efektywnej redukcji przenikania promieni podczerwonych (R). W naszych rozwiązaniach stosujemy specjalną kombinację płyt poliwęglanu komorowego w klasie odporności ogniowej NRO Broof(t1). Takie rozwiązania są z powodzeniem wykorzystywane w obiektach o wysokich wymaganiach użytkowych, takich jak drukarnie oraz przedsiębiorstwa poligraficzne, gdzie kluczowe znaczenie dla produkcji, bezpieczeństwa i komfortu pracy ma kontrola nagrzewania i ochrona termiczna.

Skontaktuj się z nami już dziś i dowiedz się, jak nasze świetliki dachowe mogą zwiększyć efektywność i bezpieczeństwo Twojej inwestycji!